foto's

Hier nog wat foto's om een indruk te geven van de verdere omgeving.

Serta

Simão

  

Pombal

Porto

Wat is er nog meer te zien 2

Op de terugweg van Penela naar Castanheira de Pera komen we langs een touristische wegwijzer naar een romeinse villa. We hebben nog tijd. Rijden door het dorpje, niks te vinden. Terug en uiteindelijk maar even een autochtoon geraadpleegd. Die begeleid ons naar een modern gebouw, waarin een klein museum is gehuisvest. Naast ons is er nog een portugees gezin.
Nadat we even hebben rondgekeken in het museum, stappen we in de auto naar de eigenlijke locatie.
de mevrouw die ons daar rondleidt is de archeologe die zelf de opgravingen doet.

Het betreft een romeinse villa een buitenhuis van een inwoner van het nabijgelegen 'Conímbriga'
waar we een heel persoonlijke rondleiding krijgen.
De mozaiken zijn afgedekt, want nog niet geconserveerd.

Waterput










Een paar dagen later gaan we naar de oude romeinse stad Conímbriga, die het grootste Romeinse erfgoed van Portugal herbergt, vlakbij het huidige Coimbra.
Ongelooflijk, meerdere huizen, badhuizen, winkels, wegen, een kerk.

Dit is echt wandelen door oude Romeinse tijden.

Je kunt langs een weg lopen, die een breedte van 4 meter en onregelmatige kalkstenen heeft, waar je de wielsporen van de Romeinse wagens kunt zien. (beetje creatief kijken!) En meerdere ruïnes zien van de muren van het “Onderrijk”, die op verschillende punten een hoogte van vier meter hebben.

 Meerdere straten en de huizen met hun met mozaïek beklede binnenplaatsen waarop goden en mythologische figuren te zien zijn, maar ook kleurige complexe labyrinten en geometrische vormen.

Er is een zwembad bij de thermen, voorzien van water uit de bronnen dat stroomde door een aquaduct (Aqueduto Augustano) van 3,5 km lang.

Wandel door het Huis van de Sproeiers (Casa dos Repuxos) met vloeren van mozaïek, overblijfselen van muurschilderingen en een centrale tuin waar een kanalisatiesysteem met meer dan 500 sproeiers aangelegd werd.

In het naastgelegen museum zijn de stukken  te bewonderen die zijn gevonden tijdens de opgravingen en die de historische evolutie die plaatsvond tussen het tweede millennium voor Christus en de 6e eeuw van de christelijke jaartelling, goed verbeelden.

Dat was echt de moeite waard.

voor een meer complete foto impressie klik op (werkt niet op een mobiel)
http://www.flickr.com/photos/estevesm/76385305/

Wat is er nog meer te zien1

De kleine dorpjes in de omgeving.
Castanheira de Pera, Pedrogão Grande, Figueros de Vinhos. Leuk voor een bezoekje aan de markt, een plaatselijk restaurantje of de dorpssupermarkt.
 

.

Onderweg van Castanheira de Pêra naar Lousa komen we langs Candal, een mooi, leistenen dorp gelegen op de zuidzijde van een heuvel. Je kunt langs de steile straten omhoog tot aan een uitkijkpunt en het landschap bewonderen. Er is een kroegje beneden aan de weg, een soort dorpswinkeltje ook waar je regionale producten kunt uit proberen, souvenirs kunt kopen of gewoon een bica (kopje espresso) of meia leite (met melk) kunt drinken.

 

 Mooie bestrating in Candal













In Lousa zijn we maar kort even uitgestapt, ons doel voor de dag was Penela, Hier bezoeken we het kasteel dat wordt gevormd door stukken muur en diverse torens uit de 15e en 16e eeuw die de heuvel bekronen en het dorp vervolmaken. De “Porta da Vila" en de "Porta da Traição" zijn behouden gebleven; deze laatste bezit een dubbele opening, kenmerkend voor de moorse stijl.

Een mooi fort, wat we al meerdere keren vanaf een afstand hadden zien liggen, onderweg van vliegveld van Porto naar ons huis. Penela is verder een klein, stijl dorp, met amper de mogelijkheid om wat te drinken in de buurt van het kasteel.
Maar we komen terecht in een geweldig klein restaurantje, waar we in gesprek raken met 3 portugese zussen op leeftijd. Leuk zo'n ontmoeting en altijd zijn het de kleinste tentjes waar je zo gemakkelijk in contact komt met de lokale bevolking

Wat is er te zien, wat is er te doen?

Lekker niksen natuurlijk, boekje lezen,  wijntje drinken, sterren kijken, al naar gelang het tijdstip van de dag.
Gewoon lekker rustig in en rond ons eigen huis. Heerlijk.
Af en toe een babbeltje met de buren, met de bakker, met elkaar.

En zwemmen. Niet echt Jan zijn ding, maar ik vind het geweldig.

In Castanheira de Pera (onze gemeente) ligt een van de grote publiekstrekkers van de omgeving. Het zwembad.

Een in de rivier gemaakt openluchtbad met golfslagbad. Niet echt mijn ding, veel te druk, Maar de Portugezen vinden het geweldig. Het is echt een van dé grote attracties in het land.  Met bussenvol  komen ze er dagelijks op af.
Van al die dagjesmensen kom je er vervolgens buiten dat terrein nog maar sporadisch een  tegen. Zelfs de restaurantjes weten ze niet binnen te krijgen, in de avond gaan ze met zijn allen weer naar huis.
Of dat altijd zo is geweest, of dat nu de crisis er voor zorgt dat ze bewuster met hun geld moeten omgaan, dat weten we niet.





Neen, dan rijden we liever een paar kilometer naar het stuwmeer van Cabril. Een prachtige plek, mooi, schoon, diep water, en geen mens te zien........
Je kunt daar zwemmen, helemaal in je eentje in dat grote water.

Prachtig toch!

Een geblakerd bos

Veel mooie dorpjes in de omgeving. Niet geschikt om er echt een hele dag naar toe te gaan, maar zeker de moeite waard voor een bezoek.

We zijn onderweg naar Simão, ook een oud klein historisch dorpje in de buurt.
Een mooie kronkelweg de bergen in. Een prachtige mooie groene omgeving, met volop de voor deze streek zo bekende eucalyptus bomen. En dan ineens..
De restanten van een nog recente bosbrand. Recent? ja, de verbrandde bladeren hangen zelfs nog aan de boom. Vele hectaren bos, verbrand. Indrukwekkend.

Gelukkig hebben we voor een gas-barbequegekozen.

Het huis

Elke dag dat we erop uit gaan, komen we wel weer thuis met een kleinere of grotere aankoop om ons huis verder compleet te maken. Een douchegordijn, een warme beddensprei, een lampje voor in de tuin of een vergiet voor in de keuken.
Maar ook......

comfortabele tuinstoelen

ontbijt setje

 en ik ben zelfs blij met de nieuwe stofzuiger!

We hebben ook nog wat foto's gemaakt van wat wij ons 'museum' noemen.

In de ruimte onder de woonkamer, bereikbaar vanuit de aanbouw, ligt de oude wijnkelder.

De ruimte voor de flessen, de oude stoppen voor in het wijnvat, de vaten, de pers alles is nog aanwezig.

pers naast het wijnrek

wijnvaten

stop met kraan

bijenkorven van kurk

Een buurman met een gouden randje

Al snel na aankomst stond de buurman alweer op ons dak om opnieuw de, te weelderig groeiende, druivenranken te snoeien.
Zelfs het opruimen van de troep hoort bij de burendienst!
Enigszins bezwaard wilden wij toch echt het snoeiafval bij onze eigen ruïnes droppen, maar Luciano had daar andere plannen mee. Maar wat? dat kreeg hij ons niet duidelijk gemaakt.
Uiteindelijk nam hij flink wat groen onder de arm en liep ermee weg. Nou Jan en ik zijn hem, met ieder ook een armvol,  maar gevolgd. Wellicht had hij ergens een composthoop of zo? Maar achter een grote deur, aan de overkant van de weg bleek hij een paar schapen te huisvestten en die begonnen enthousiast van de druiventakken te knabbelen. Wat voor ons afval was, was voor hem een welkome voedselbron voor zijn dieren. Naast schapen heeft hij ook een paar kippen, eenden en konijnen en ook een hele moestuin vol lekkers, en wij mochten meer dan eens, delen in de oogst

feijões verde, tomates, cebolas

het varken van een dorpsgenoot

eigen oogst

Onze eigen tuin levert al vijgen, eerst waren er 3 per dag rijp op bereikbare hoogte, maar al snel konden we er dagelijks een handvol plukken.

Klein, maar lekker zoet.

een dagelijkse klus

Er hangen ook alweer kleine groene sinaasappeltjes aan onze bomen.
Nadat Luciano rond onze sinaasappelbomen een watergeultje had gemaakt werd ons duidelijk gemaakt dat we ze elke dag water moeten geven. Als wij er niet zijn, zorgt hij voor onze sinaasappels.
De tuinslang konden we uiteraard zolang lenen.
Een sinaasappelboom heeft, in tegenstelling tot een druif of vijgenboom wel behoefte aan extra water.

Beestenboel

Beestenboel


Er was post voor ons, en in de brievenbus vonden we ook een beginnend wespennest.
We hebben het nestje onder de glasplaat van de tuintafel gelegd en één wesp heeft nog een aantal dagen verwoede pogingen gedaan om  het weer tot  het hare te maken. Gelukkig werden de pogingen na een paar dagen gestaakt.

Ook andere insecten zijn zichtbaar aanwezig, zoals deze voor ons toch redelijk uit de kluiten gewassen kever. Gelukkig was hij al overleden voordat wij hem vonden.

Ook in huis beestjes. De gebruikelijke plattelandsvliegen en muggen die, gelukkig voor mij, een sterke voorkeur bleken te hebben voor Jan!! Soms ook een sprinkhaan, maar dat viel allemaal reuze mee.

Al hoewel ik niet echt verrast was dat er ook vleermuizen zouden zijn, is het toch even verrassend als je het licht aandoet in het schuurtje en zo'n beestje om je heen begint te fladderen.
Nog verrassender was de volgende dag, dat een vleermuisje naar binnen vloog, een rondje door de woonkamer deed, en op zijn vlucht naar buiten ook nog even door de badkamer en keuken vloog.
Geen foto helaas, daarvoor ging het veel te snel.

Koude douche

De reis, vanaf Eindhoven dit keer, beviel iets minder. We kwamen pas 's avonds in Porto aan. De aansluitende autoreis naar huis vond dus deels in het donker plaats. We konden dus niet zien of de bosbranden veel schade hebben aangericht.
Maar alles ging verder voorspoedig en rond 22.30 uur waren we thuis. Het gas aansluiten ging zonder problemen en de wijn lag gekoeld op ons te wachten.

Proost! We hebben heerlijk nog een uurtje buiten gezeten, bij een heerlijke buitentemperatuur. Het vestje mocht nog in de koffer blijven.

Nog even het zweet van de reis afspoelen en dan naar bed.
Dat was sneller gezegd dan gedaan. We hadden dan wel gas, maar de geiser deed niets.
Gas weer afsluiten, weer aansluiten, aan alle knoppen links en rechtsom gedraaid, niets.
Geen warm water.

Letterlijk een koude douche dus.
Ook zondag geen warm water, bij een temperatuur van overdag +30 graden niet onoverkomelijk, maar niet echt comfortabel. De stroom er maar een tijdje afgehaald, opnieuw zonder resultaat.
Je hoort de ontsteking vonken, maar er gebeurt niets.
Maandagmorgen, ja hoor  een koude douche, gelukkig straks richting Carlos, die weet vast wel een mannetje!
En terwijl ik me nog aan het afdrogen ben roept Jan: Hij doet 't.

Vanavond lekker warm douchen!