Verhuizen

In Nederland verhuizen we naar het 'oude' appartement van Jan. Een stuk kleiner en dus is er veel overtollige huisraad. In Portugal kunnen we dat goed gebruiken dus wordt e.e.a. op de vrachtwagen geladen en naar Vermelho getransporteerd.
Daar kunnen we het goed gebruiken.
Kasten, bankstel, pannen en een koel/vriescombinatie.









een echte houtkachel die de plaats van de open haard gaat innemen.

De vrachtwagen is een dag of 5 onderweg geweest en bij aankomst in Vermelho waren wij ter plaatse.
Geweldig.
De chauffeur heeft geholpen met alle spullen naar binnen te tillen. Ook de kachel (80kg) tilde hij in zijn eentje, uit de vrachtwagen, tuintje door, trap op, tot achter in de keuken.
ARBO? nog nooit van gehoord

1 mei

Nu wij regelmatig in Portugal komen, worden de consequenties van de crisis steeds zichtbaarder.
Leegstaande winkelpanden en steeds grotere armoede. Zichtbare armoede.
We hebben al eens vaker geprobeerd om een van de aangekondigde manifestaties bij te wonen, maar in onze niet zo dichtbevolkte regio is dat nog niet gelukt.
Tot nu toe.

Op 1 mei, de dag van de arbeid nemen we het zekere voor het onzekere en gaan richting provincie hoofdstad Leiria. Hier is een 1 mei manifestatie en wij lopen mee.
A luta continua, o governo e na rua
É mesmo necesssario, aumento do salario
O povo unido,jamais sera vencido
Op de melodie  'brabantse nachten', het kwam ook hier wat langzaam op gang, maar indrukwekkend om bij aanwezig te zijn.
Vooral bijzonder ook om daags na de kroning van onze nieuwe koning; op de melodie van 'oranje boven'
"Esta na hora, esta na hora, do governo ir embora"  te horen zingen.

 Het is schokkend om de gevolgen van de crisis steeds prominenter naar voren te zien komen.
In Tomar een (voor onze regio) middelgroot stadje  is in de loop van de tijd een heus tentenkamp ontstaan. Ik heb er geen foto's van, vond dat ongepast. Maar hier wonen mensen in ruïnes en in van tentdoek en golfplaten gebouwde onderkomens. Geen 10 of 15, maar het is een heuse wijk aan het worden. En het kan hier echt koud en nat zijn.


In ons dorpje valt het wel mee. De mensen zijn redelijk selfsupporting. Hebben allemaal een grote moestuin, een paar kippen, schapen of geiten. Honger is niet aan de orde. De mode niet belangrijk.
In de steden echter is de crisis steeds zichtbaarder. Steeds meer leegstaande winkelpanden.
De kosten voor boodschappen zijn ook niet echt veel goedkoper dan in Nederland. In de supermarkt moet ik eenzelfde bedrag afrekenen als thuis. Benzine is ongeveer even duur. Terwijl het minimumloon hier toch echt maar op zo'n €650,-- ligt. De tolwegen zijn verlaten, een de €11,50 tussen Porto en onze afslag naar Castanheira is voor de gemiddelde portugees onbetaalbaar.

Er is echt al wel wat veranderd. Je krijgt tegenwoordig overal een bonnetje, in een restaurant, op een terrasje, maar ook van de bakker die aan de deur komt.
Er is ook echt nog wel wat efficiency winst te halen, maar helaas zal dat opnieuw gepaard gaan met nog meer ontslagen. Elke maand komt de EDP de electriciteitsmeter opnemen, en idem voor het water. En maandelijks krijgen we een rekening voor het feitelijke verbruik. Niks voorschotten en 1x per jaar verrekenen.

Sozinha

Helemaal alleen ga ik 10 dagen naar Portugal.

Ik volg al ruim een jaar Portugese les aan de volksuniversteit in Arnhem, maar het gaat niet zo goed.
We begonnen met 9 man, maar na een paar weken zijn er nog 5 over. Ik was hiervan de enige nieuweling, 3 van mijn mijn medecursisten hadden een paar jaar geleden al een keer Portugees 1 gedaan en 1 spreekt al een behoorlijk mondje Braziliaans, dus we denderden door de stof heen.
Dat moet ook wel, want met maar 5 man kan ook dit keer het 2e leerjaar niet doorgaan. We moeten aansluiting vinden met een 5 tal 2e jaars cursisten. De 2 groepen moeten samengevoegd, anders hadden ze in september allebei niet verder gekund. Te klein, onrendabel.

De eerste maanden ging het vrij goed, maar uiteindelijk blijkt dat het tempo te hoog is geweest.  Elke keer weer nieuwe lesstof, voordat het vorige materiaal voldoende is opgenomen.  Dat werkt niet.


Op het laatst haal ik de Presente do Inicativo, de Pretério Perfeite Simples en de Pretério Imperfeito, allemaal door elkaar.
Als het überhaupt nog lukte om er een vervoeging uit de persen.



Nou is het natuurlijk geen schande om te praten op een manier van:
Ik komen gisteren laat aan.
Ik morgen Portugese les.
Eten lekker, dank u wel.
Mooi weer!
Lukt best, maar het is zo beperkt.

Ik vind het veel te leuk om met de buren, in de winkeltjes en restaurantjes een beetje te brabbelen.
Daarom is stoppen geen optie.
Op zoek dus naar privéles, in Portugal.
Dat vind ik in de persoon van de Portugese Paula Lopez, die met haar man in Eindhoven woont, maar die ook taallessen aanbiedt in Portugal. En dat op nog geen 30km van ons huis vandaan.

In de carnavalsvakantie is het zover. Helemaal alleen (sozinho) ga ik, voor 10 dagen naar Portugal.

Ik heb 7 ochtenden van 3 uur les. In die tijd nemen we het hele eerste boek nog eens door. Een heel intensief traject. Ik heb heel hard gewerkt, 's middags veel huiswerk gemaakt.
Alles wordt nog eens uitgelegd, soms op een andere manier.Natuurlijk kan ik in een week geen taal leren. Maar het maakt dat ik de aansluiting op de volksuniversteit hopenlijk weer terugvind.
 
En ja,ik heb ook veel de taal in de praktijk gewoon opgezocht.
Ik ben naar de kapper geweest! voor €29,-- verven en knippen, dat lukt in Nederland echt niet.
Er zijn diverse klussen in en om huis gedaan, van opnieuw leggen van afgewaaide dakpannen, verplaatsen van de meterkast, zodat de meteropnemer dit van buiten af kan lezen.

 

 Er wordt gewerkt aan het huis





Samen met buurman Luciano heb ik gordijnrails opgehangen en dakgoten besteld voor aan het huis. Want ja, ook hier regent het in de winter. Volgende week, als ik terugkom met Jan, moet het al klaar zijn.

Mijn 10 dagen alleen zijn omgevlogen. Dank zij de gastvrijheid van mijn buren heb ik me geen seconde eenzaam gevoeld. Volgende week kom ik al weer terug, dan heeft Jan ook een weekje vrij. Eerst even thuis de verjaardag van Daan vieren.

Kerstmis 2012

Kerstmis Kerstmis in Portugal, wat moeten we ons daarvan voorstellen. Een echt familiefeest volgens Paula, mijn Portugese juf. Geen restaurant is open. Alles speelt zich in familiekring af. Met veel eten op kerstavond met kadootjes. Het weer: de verwachtingen zijn sinds de herfstvakantie niet echt hoog gespannen, maar je weet maar nooit.

bolo rei

Om 09.00 uur landen we in Lissabon, auto halen en behoorlijk op tijd zijn we op weg.

Boodschappen doen, want we moeten er rekening mee houden dat we alle maaltijden thuis moeten nuttigen. Een wijntje, wat lekkers, brood, beleg, vlees en groenten voor een eenvoudig kerstmaal etc.
Natuurlijk mag in  Portugal de traditionele 'Bolo Rei' niet ontbreken.









We komen mooi op tijd in Vermelho aan, het is kerstavond 16.30 uur.
Maar dan.... geen stroom.....
En dat is vervelend. Geen stroom wil zeggen geen verwarming, geen licht, geen koffie. Waarschijnlijk ook geen warm water (werkt de piezo-ontsteking van de geiser via het lichtnet?)
Kortom geen prettige thuiskomst, zeker niet zo vlak voor kerst.
De buurman is niet thuis. Het hele dorp lijkt wel uitgestorven.

Er ligt wel een brief van de EDP (het elektriciteitsbedrijf) waaruit blijkt dat zij tevergeefs, op 17 november, bij ons aan de deur zijn geweest. Zijn we afgesloten? Hebben we iets contractueels gemist? Ik weet zeker dat de automatische afschrijvingen in orde zijn, dat heb ik vorige week nog nagekeken.


Wat nu......
Zoals altijd bij vragen en problemen is er dan: makelaarskantoor EsferaReal. Dit keer is het Fernando die ons uit de brand helpt.
De stoppenkast, ja die hadden we wel gevonden en gecontroleerd, maar dat de buurman, uit bezuinigingsoogpunt via de hoofdschakelaar de stroomvoorziening heeft uitgeschakeld? Nee zover hadden we niet nagedacht.
Paniek om niks dus.
De brief was overigens van de meteropnemer..........


Maar wat een prachtige week. Mooi weer, fantastisch weer!!!

Jan, 27 december op het balkon

onze eerste mandarijnen oogst