a vindima

Al zolang we in Vermelho komen worden we getrakteerd op de zelfgemaakte wijn en likeuren van buurman Luciano.
Meestal in onze herfstvakantie krijgen we de drukte rond de oogst wel mee, maar het was nog niet gelukt om daar een rol in te spelen.
Maar dit hele jaar roep ik dus al  "Wij drinken van jullie wijn, dan hoort het werk daar ook bij, dit jaar kom ik helpen" en belofte maakt schuld.
Niet in de herfstvakantie, want de natuur volgt zijn eigen ritme, maar volgens de planning die ik begin september doorkrijg wordt ik verwacht voor de 'vindima' in  de weekeinden van 27/28 september en 4/5 oktober.
Het feit dat ik jarig ben op 30 september en Jan op 5 oktober is geen excuus om niet te gaan. Dus ik vertrek op woensdag 24 september naar Portugal. Jan kan helaas niet mee (werk).
Inmiddels zijn de weersomstandigheden zodanig verslechterd (heel veel regen in September dat men nog een weekeinde vroeger is begonnen De kwaliteit van de druiven liep te snel terug en op woensdagavond direct na aankomst val ik met mijn neus in de boter.

most

Het zwaarste werk is al gedaan, het plukken en de vele emmers met druiven staan te wachten om verwerkt te worden. Maar omdat het betonnen vat waarin de eerste gisting moet plaatsvinden nog helemaal vol is, moet dat eerst leeg en overgeheveld worden naar de houten vaten.
Ik kan direct aan de slag.......


Gelukkig is het inmiddels stralend weer en dat blijft ook zo totdat ik weer naar huis toe ga.

 
 Augusta en ik vullen de karaffen en Sergio de vaten

Daarna moet eerst het betonnen vat leeg. De wijn zit in houten vaten, maar de schillen, pitjes en takjes vormen een dikke laag drab en dat moet eruit. Dat gaat naar een pers, waar tot de laatste druppel wijn eruit wordt geperst.

Wat overblijft wordt gebruikt om later te destilleren. Zo krijgt men Aguardente, wat op zijn beurt ook weer gebruikt wordt bij het maken van likeuren.

En dan begint het weer van vooraf aan. De druiven worden gekneusd, deze blijven een paar dagen staan gisten voordat deze most ook weer in de houten vaten gaat. (zie hierboven)

Ook onze druiven worden geplukt, maar als dat meer dan 10 liter toevoegt aan het totaal dan is het veel.

Augusta oogst onze druiven

En dan is het klaar en begint de schoonmaak. De emmers, het betonnen vat, de pers, alles moet schoon. Het is lang geleden dat ik zo hard gewerkt heb.
Maar het was in één woord GEWELDIG.
Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij.




In totaal hebben we in 2014 zo'n 1200 liter wijn gemaakt.
De wijn zit nu in (niet afgesloten) vaten zodat het gisten nog een tijdje door kan gaan. In november wordt geproefd, de vaten afgesloten en rond de kerstdagen wordt deze wijn voor het eerst gedronken.

Ik kan niet wachten......

de Zêzere

Vlak bij ons stroomt de rivier de Zêzere, hij ontstaat in de Serra da Estrela, vlak bij de Torre, het hoogste punt van Portugal en mondt uiteindelijk uit in de Taag. De Zêzere is zo'n 214km lang. 
Op diverse plaatsen zijn in de rivier dammen geplaatst, waardoor stuwmeren ontstaan. Zo ook vlak bij ons, bij Pedrógão Grande vind je de 'barragem do Cabril'


Eindelijk is het er dan van gekomen. We zouden vorige zomer al een keer gaan varen met makelaar Fernando, maar door motorpech is dat toen niet door kunnen gaan.









Maar nu eindelijk was het dan toch zover. Rond een uur 5 hadden we afgesproken aan de oever van het stuwmeer.
Tot op het laatste moment hebben we getwijfeld of het dit keer wel zou lukken, want het weer in Portugal is deze zomer niet zo stabiel als normaal. En ook vandaag regent het van tijd tot tijd.





Wat prachtig, alsof je helemaal alleen op de wereld bent. Geen enkel teken van menselijke activiteit. Maar heel af en toe een huisje in de verte op de wal.

Na een uurtje varen is er een mogelijkheid om aan wal te gaan. Er is een terrasje en we willen hier even gezellig iets drinken. Maar de lucht ziet er dreigend uit en een beetje regen is niet erg, maar onweer is toch gevaarlijk op het water. We mogen ons drankje meenemen en komen droog weer op ons vertrekpunt aan.

Een paar dagen later zijn we met de auto op pad. En we besluiten om eens een ons onbekende weg in te slaan. Verdwalen doe je toch niet meer met een tomtom in de buurt en wie weet wat je tegen komt.
En dan blijken we op een route te zitten die exact de rivier volgt, en we kunnen het hele stuk wat we gevaren hebben, tot en met het terrasje vanaf de andere kant bekijken.

Familie

In ons dorpje hebben we een meer dan uitstekend contact met onze buren: Luciano en Alcinda.

En met hen, krijgen we de hele familie erbij. Erg gezellig.
We hebben met velen al kennis gemaakt, de dochters, a Guida en Teresa, schoonzonen Rui en George en de kleinkinderen Laura, Sofia en Tiago.

En met vooral de familie van Alcinda, die in ons dorpje haar roots heeft liggen.
Zo is er nog 'Pai' (vader) en 'Irma' (zus) Emanuelle die tegenover ons wonen.
En de veel op bezoek komende  'Irma' (zus) Augusta, 'Cunhado' (zwager) Sergio en 'Sobrinha' (nichtje) eh? hoe heet zij nou toch ook al weer???

Tja, en daar zit dus de moeilijkheid. Want hoe heten al die mensen nou.
De Portugezen noemen elkaar zelden bij naam, maar bij familierelatie: oom, tante, nichtje, zoon, echtgenoot etc. Het heeft lang geduurd voordat we de namen van de kinderen, kleinkinderen maar vooral van de overige familieleden hadden achterhaald.

Alcinda spreekt over haar 'filhas' dochters, en dan niet de naam, maar 'a mais velha' of 'a mais nova'  de oudste of de nieuwste.
Dat doen wij deels ook, opa, oma, papa en mama dat gebruiken wij op dezelfde manier en wij spreken ook over onze zonen en dochters, broer en zus. Maar als ik ze aanspreek, dan noem ik ze bij hun voornaam.


Vooral dochter Teresa, 'a filha mais nova' is een heerlijke kletskous en ineens viel het heel erg op. Zij spreekt echt iedereen aan met de familierelatie zoals zij  t.o.v. haar staan.
Zo zitten we eens gezellig aan de zondagmiddag lunch. En we proberen de  spraakwaterval om ons heen een beetje te volgen.

tia (tante) komt toch zitten, tio (oom) mag ik nog een glaasje wijn, sobrinha (nichtje) lust je nog wat aardappeltjes, Avô (opa) smaakt het lekker.  
Filho (zoontje) filha (dochtertje) worden bemoederd en natuurlijk worden Pai en Mãe (vader en moeder) de oren van het hoofd gepraat. O marido (echtgenoot)  was er niet bij, hij was vissen.
En dan is daar opeens het woord 'madrinha' als ze haar andere tante aanspreekt, dat blijkt dus haar peettante en dat is voor ons de aanleiding om onze verwarring eens uit te spreken.
Maar dat is geen probleem hoor. We worden ter plekke geadopteerd.
Tia Marlou en Tio João. En zij is ons nichtje geworden nos sobrinha
En dat blijft zo, de resterende dagen van haar bezoek.
Zij spreekt ons aan als tio en tia en wij zeggen dan diz sobrinha  (zegt het eens, nichtje)

Tja... Of dat het nou eenvoudiger maakt.
Want wat zijn Luciano en Alcinda nou van ons????
En Augusta en Sergio?  En wat is het woord voor achternichtje?

12 rozijnen, 7 granaatappelpitten en een laurierblad

Oud en nieuw in Portugal


In de afgelopen weken heeft Daniel onze keuken verbouwd. De open haard eruit, en de houtkachel staat op zijn plek. Wat fijn, wat een verhoging van het comfort.
Alleen het weer, regen, regen, regen. Nog nooit zoveel water naar beneden zien komen. Nu merken we het nut van de dakgoten die in  het voorjaar gemaakt zijn. De muren zijn droog.
Al met al een comfortabel huisje zo.

Oud en nieuw zijn we uitgenodigd door de buren.
Gezellig, maar we hebben geen idee wat ons te wachten staat.
We worden verwacht voor het avondeten en wij hebben besloten iets typisch nederlands bij te dragen aan het diner. Ik maak saté met pindasaus!
Nog niet zo eenvoudig, want ik kon geen pindakaas vinden in de winkel. Pinda's en een blender werkt ook.

Wat kunnen die mensen eten zeg, die Portugesen.
1e ronde: Leitao (speenvarken) , frietjes, salade en natuurlijk onze saté (gelukkig vonden ze het lekker)
2e ronde: vissoep



e.e.a. wordt begeleidt door de nieuwe wijn van 2013



3e ronde: dessert, taarten, puddingen, cakes en fruit
koffie en
een goddelijk glaasje port












4e ronde: garnalen, salades, kreeft 







En toen kwamen er granaatappels op tafel. Zuur....
Ik kreeg een servetje, 12 rozijnen, 7 granaatappelpitten en een laurierblad.
Je maakt er een pakketje van wat je het hele jaar bij je moet dragen. Voor het nieuwe jaar, voor fortuin!
Een gevulde portemonnee krijg je er in ieder geval wel van.........

Een heel gezellige avond.
we worden 1 januari rond lunchtijd opnieuw geroepen. Eten is klaar.
Nee niet de restjes, maar opnieuw een complete maaltijd. In de houtoven bereidde stukken vlees, gebakken aardappeltjes, Caldo Verde;  ongelooflijk wat kunnen die eten die Portugesen.